بررسی سوپر آنتی ژن استرپتوکوک در بافت پولیپ بیماران مبتلا به پولیپ بینی و رینوسینوزیت مزمن در مقایسه با افراد سالم

زمینه و هدف: پولیپ، توده خوش خیم مخاط بینی یا سینوس ها بوده و در زمینه بیماری فیبروز سیستیک، آسم یا افزایش حساسیت به آسپیرین دیده می شود. مشخصه بافت شناسی اغلب پولیپ های بینی، ارتشاح سلول های التهابی با ارجحیت ائوزینوفیل ها است. نقش سوپرآنتی ژن ها در ایجاد عوارض پولیپ به اثبات رسیده است. سوپرآنتی ژن هایی که اغلب از استرپتوکوک و استافیلوکوک هستند، با قدرت زیاد سلول های t را فعال و روند تولید و ترشح ige از سلول های b را افزایش می دهند و به طور مستقیم بر سلول های پیش التهابی مانند ائوزینوفیل ها اثر می گذارند. هدف از این طرح بررسی وجود و تاثیر سوپرآنتی ژن های استرپتوکوک در بافت بیماران مبتلا به پولیپ بینی و رینوسینوزیت مزمن در مقایسه با افراد سالم می باشد. روش بررسی: از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه گوش، حلق و بینی و سروگردن بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) پس از معاینه و انجام آزمایشات کلینیکی و پاراکلینکی، نمونه برداری انجام گرفت. جهت کنترل از بیماران که رینوپلاستی داشتند، نمونه برداری شد. نمونه ها با استفاده از روش pcr مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: 15 فرد سالم، 25 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن و 24 بیمار مبتلا به پولیپ وارد این مطالعه شدند. موارد مثبت توکسین استرپتوکوک گروه a در افراد مبتلا به پولیپ بینی و افراد مبتلا به رینوسینوزیت در مقایسه با افراد سالم از نظر آماری اختلاف معنی دار داشت. (به ترتیب با 001/0p= و 005/0p=) ولی موارد مثبت توکسین استرپتوکوک گروه a بین گروه افراد مبتلا به پولیپ بینی و مبتلا به رینوسینوزیت از نظر آماری تفاوت معناداری نداشت (4/0p=).نتیجه گیری: استرپتوکوک ها می توانند نقش موثری در بروز یا تشدید پولیپ داشته باشند و سوپر آنتی ژن استرپتوکوکی گروه a با اعمال اثرات سوپرآنتی ژنی در اتیولوژی و پاتوژنز پولیپ با یا بدون رینوسینوزیت نقش اساسی داشته باشد.